(เครดิตภาพ: แคปคอม)
Dragon's Dogma 2 มีความยากที่แปลกประหลาดมาก สิ่งต่างๆ จะไม่ยากเกินไปในขณะที่คุณวิ่งไปรอบๆ เวอร์มุนด์ มีก็อบลิน งูเห่า และยักษ์อีกสองสามตัว เมื่อคุณเข้าใจระบบการต่อสู้แล้ว คุณอาจเริ่มรู้สึกมั่นใจด้วยซ้ำ แล้วบัทธาลก็เกิดขึ้น
ใครก็ตามที่เคยไปที่นั่นจะรู้ว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร แต่สำหรับผู้ที่ไม่ได้ฝึกหัด นี่คือบทสรุป
เมื่อฉันคิดถึงบัทธาห์ ฉันนึกถึงประสบการณ์สองประการ ประสบการณ์อย่างหนึ่ง: ฉันกำลังเข้าสู่โซนนี้เป็นครั้งแรก พยายามอย่างยิ่งที่จะเข้าไปในเมืองเพื่อที่ฉันจะได้ทำเครื่องหมายภารกิจหลักนี้ได้ ฉันโดนทุกสิ่งทุกอย่างพังไปหมด—ดูสิ ฉันทำผิดพลาดที่ปรากฏตัวเป็นนักสู้พร้อมกับส่วนเสริมที่เพิ่มความเกรี้ยวกราดของศัตรู และทุกสิ่งก็ทำให้คุณโซเซใน Batthahl ทุกอย่าง.
ฉันเห็นสิ่งที่ฉันอธิบายได้ว่าเป็นลิฟต์สกีที่ห่วยที่สุดในโลก มีสองอันที่แน่ชัด เชื่อมโยงไปยังเกาะเดียวกัน มุ่งหน้าไปยังเมืองที่ฉันต้องไปให้ถึง ฉันคิดกับตัวเองจมอยู่ในความโอหัง: 'อ่า โอเค' ความหนาแน่นของศัตรูมีไว้เพื่อสนับสนุนให้คุณใช้ระบบการเดินทางนี้ นั่นเยี่ยมมาก' ฉันเดินขึ้นไปยังสถานีแรกแล้วเรียกลิฟต์ไป เป็นการเดินทางที่ช้าและไร้เหตุการณ์
คำแนะนำแบบ wird
ฉันมาถึงจุดแวะพักแรกและต่อสู้กับพวกโจรที่อ้างว่าถูกฝังอยู่บนเสาหินนั้น ฉันฆ่าพวกเขา และไม่นานต่อมา กริฟฟินก็ปรากฏตัวขึ้น ฉันกลัวมันออกไป ฉันขึ้นลิฟต์ถัดไปและเบี้ยของฉันราวกับเห็นข้อความบนผนังก็ปฏิเสธที่จะติดตามฉัน ฮาร์ปี้ปรากฏตัวขึ้น คว้าตัวฉัน และผลักฉันออกไปเพราะกล้าที่จะลองไปที่ไหนสักแห่งในวิดีโอเกม
ประสบการณ์ที่สองคือตอนที่ฉันพยายามจะออกจากโลกแห่งจินตนาการของออสเตรเลีย ฉันเลือกที่จะขึ้นเกวียน แต่กลับถูกซุ่มโจมตี หมอผีของฉันคิดว่า 'เฮ้ นี่เป็นเวลาที่ดีที่จะร่าย Seism!' และทำลายล้างวิธีการเดินทางเดียวของฉัน ทิ้งเราให้ติดอยู่ตรงกลางของที่ที่ฉันมาและที่ที่ฉันพยายามจะไป ฉันใช้เวลาประมาณห้านาทีในการต่อสู้กับพวกชอปเปอร์ (และยังมีไซคลอปส์ที่ปรากฏตัวกลางทะเลาะวิวาทด้วย) พวกเราชนะ. จากนั้นกริฟฟินก็เกิดขึ้น ฉันพยายามปีนขึ้นไปบนหลังของมัน แล้วมันก็บินออกไปทันที
ซีพียูสำหรับเล่นเกมพีซี
ณ จุดนี้ ฉันยอมจำนนต่อชะตากรรมแห่งโชคชะตาอย่างเต็มที่ ฉันหมายถึงว่า ฉันมีแผน แต่ชัดเจนว่า Dragon's Dogma 2 ไม่สนใจสิ่งที่ฉันคิด ต้องการ หรือรู้สึก เว้นแต่ฉันจะเต็มใจเผาเฟอร์รี่สโตน การเดินทางใดๆ ก็ไม่อาจรับประกันได้
และไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้น นี่คือคลิปสองสามคลิปจากเพื่อนของฉันที่เกิดขึ้นซึ่งทำให้กลับบ้านได้จริงๆ ว่า Battahl นั้นมีศัตรูหนาแน่นเพียงใด และลิฟต์สกีของมันไร้ประโยชน์เพียงใด
ประสบการณ์การสำรวจแบทธาห์โดยเฉลี่ย จาก r/DragonsDogma
'นั่นมัน......ไอ้เวร' จาก r/DragonsDogma
ใช่ คุณสามารถอยู่นอกระดับ Batthahl ได้ แต่ถ้าคุณกล้าที่จะไปที่นั่นก่อนเวลา โซนนั้นจะอยู่เหนือ 'git good' และเปลี่ยนไปสู่ 'จักรวาลเกลียดคุณ' ฉันจำภาพ Caelid อันงดงามของ Elden Ring ได้ และสถานที่แห่งนั้นก็ผ่อนคลายมากเมื่อเปรียบเทียบกัน ในความเป็นจริง Battahl ก็เหมือนกับมินิคาลิดที่มีศัตรูหนาแน่นเท่ากันทุกประการ มันแย่มาก มันเป็นสถานที่ที่ไม่ดีที่จะอยู่
แต่เมื่อการเดินทางด้วยวัวนั้นหยุดชะงักลง ก็มีบางอย่างขาดหายไป ความหงุดหงิดที่บ่นพึมพำของฉันพังทลายลง และฉันก็เริ่มหัวเราะ—บางทีฉันอาจถูกกระทบกระแทกจากหมาป่าแดงและพวกชอปเปอร์ที่โกรธแค้นมากเกินไป แต่ฉันเริ่มสนุกแล้วจริงๆ
Dragon's Dogma 2 เป็นวิดีโอเกมที่น่าโมโห แต่ในแง่ที่ผู้เล่นรวมทั้งตัวฉันเองด้วยเท่านั้นที่คุ้นเคยกับการได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการ และฉันไม่ได้หมายความด้วยซ้ำว่าใน 'ฉันต้องทำความดี' ซึ่งเป็นวิธีความพึงพอใจที่ล่าช้าและอยู่ติดกันด้วยจิตวิญญาณ Sekiro: Shadows Die Twice นั้นยาก แต่ถ้าคุณเอาแต่ชนกำแพง มันก็จะพังทลาย คุณยังคงปีนภูเขานั้นได้ และถ้าคุณยืนหยัด คุณจะไปถึงที่ที่คุณกำลังมุ่งหน้าไป
(เครดิตภาพ: แคปคอม)
Dragon's Dogma 2 ไม่ใช่ภูเขา แต่เป็นการผจญภัยที่เทียบเท่ากับ Russian Roulette สิ่งใดก็ตามที่ขาดการเผา Ferrystone มีโอกาสที่จะกลายเป็นฝันร้ายที่ไม่เป็นศูนย์ เมื่อข้าพเจ้าได้นั่งเกวียนนั้นแล้ว เป็นที่ต้องการ เพื่อไปที่ Checkpoint Rest Town แต่กระสุนอยู่ในห้องเมื่อฉันเหนี่ยวไก ดังนั้นฉันจึงถูกยิงพร้อมกับก็อบลิน 20 ตัว ไซคลอปส์ และตั๋วเที่ยวเดียวสำหรับสร้างเมือง
ควบคุม+alt+shift+windows+l
ในทำนองเดียวกับที่ Genichiro Ashina บังคับให้คุณเรียนรู้ระบบการต่อสู้ของ Sekiro: Shadows Die Twice หรือเลิกเล่น ฉันคิดว่า Battahl บังคับให้คุณเรียนรู้วิธีที่จะเดินกะเผลกในปากของเกมเมื่อมันจับคุณ Dragon's Dogma 2 และการหยุดชะงักของมันไม่ได้ทดสอบทักษะหรือความอดทนของคุณ แต่กำลังทดสอบปฏิกิริยาสะท้อนกลับของคุณเพื่อต่อสู้กับกระแสน้ำเมื่อคุณถูกผลักลงไปในแม่น้ำ
เกมนี้ไม่เหมาะสำหรับทุกคนจริงๆ เฮค บัทธาห์ลเกือบจะทำให้ฉันหมดความสนใจ ดังนั้นมันจึงแทบไม่สนใจฉันด้วยซ้ำ ตัวโซนเองก็ให้ความรู้สึกถึงข้อบกพร่องของเกมด้วย ภารกิจรู้สึกเบาบาง ไม่สมบูรณ์ หรือโหดร้ายโดยไม่จำเป็น (ฉันยอมแพ้กับการถูกฮาร์ปีวางยาพิษเพื่อผู้ชายคนนั้นแล้ว) ความหนาแน่นของศัตรู—แม้ว่าคุณจะขยายออกไปแล้ว—ก็ยังส่งเสียงดังมาก แต่มันก็ค่อนข้างดีเช่นกันเมื่อคุณหยุดใส่ใจและปล่อยให้แม่น้ำพาคุณไปในที่ที่มันอาจเป็นไปได้
ครั้งต่อไปที่กริฟฟินพุ่งถล่มรถลากวัวหรือลิฟต์สกีของคุณ ครั้งต่อไปที่ไซคลอปส์พาคุณเข้าไปในเหวที่ไม่มีทางออกที่ชัดเจน ครั้งต่อไปที่คุณรู้ว่าแผนที่นั้นโกหกคุณ และไม่มีเส้นทางไปยังจุดหมายปลายทางของคุณจริงๆ ฉันต้องการ คุณพูดซ้ำคำเหล่านี้: 'มันคือสิ่งที่มันเป็น' ดูว่าได้ผลหรือไม่
